پخش زنده
امروز: -
در حالی که دونالد ترامپ نخستین سال از دومین دوره ریاستجمهوری خود را پشت سر میگذارد، شیوه حکمرانی او، هم در ظاهر و هم در محتوا، بیش از هر زمان دیگری به الگوی یک قدرت متمرکز و شخصی شبیه شده است.
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما از نیویورک، به نقل از روزنامه نیویورک تایمز، ترامپ در ماههای اخیر نهتنها دامنه اختیارات اجرایی خود را به شکلی کمسابقه گسترش داده، بلکه در نمادها و تشریفات نیز بهطور آشکار از نشانههای سلطنتی الهام گرفته است. از تزیینات طلایی دفتر بیضی و برنامه تخریب بال شرقی کاخ سفید برای ساخت یک سالن مجلل، تا نصب نام و تصویر خود بر ساختمانهای دولتی و حتی مرکز هنری جان اف. کندی، همگی نشانههایی از شخصیسازی قدرت در کاخ سفید هستند.
این گزارش میافزاید که ترامپ در میزبانی از ولیعهد عربستان سعودی، سطحی از تشریفات را به کار گرفت که بهگفته کهنهکاران کاخ سفید، یادآور استقبال سلطنتی بریتانیا از او در دیدار با پادشاه چارلز سوم بود؛ از رژه اسبهای سیاه و پرواز نظامی نمایشی گرفته تا ضیافتهایی با میزهای طویل و تشریفاتی.
در ادامه آمده است که ترامپ در عرصه سیاست نیز عملاً بسیاری از محدودیتهای سنتی ریاستجمهوری را کنار زده است. او خود را مجاز میداند قوانین مصوب کنگره را تفسیر مجدد کند، نهادهای فدرالی ایجادشده بهدست کنگره را منحل یا تضعیف کند، به مؤسسات خصوصی دیکته بدهد چگونه اداره شوند و حتی بدون مجوز کنگره دست به عملیات نظامی بزند؛ از اعزام نیرو به خیابانهای آمریکا گرفته تا حملات علیه قایقهای غیرنظامی در کارائیب.
این گزارش اضافه میکند که ترامپ بهطور علنی از ابزارهای قضایی و انتظامی برای تسویهحساب سیاسی با منتقدانش استفاده کرده و همزمان، با اعطای عفو به متحدان خود، مفهوم پاسخگویی را تضعیف کرده است. به گفته نیویورک تایمز، چنین تمرکزی از قدرت، توازن سنتی قوا در واشنگتن را به شکلی عمیق تغییر داده و میتواند حتی پس از پایان دوران ترامپ نیز باقی بماند.
در بخش دیگری از گزارش، مورخان سیاسی تأکید میکنند که هرچند رؤسایجمهور پیشین نیز در دورههای بحران ــ بهویژه جنگ ــ اختیارات خود را گسترش دادهاند، اما ترامپ در دورهای بدون جنگ فراگیر، از همه مرزهای پیشین عبور کرده است. به تعبیر یکی از تاریخپژوهان، آنچه امروز رخ میدهد نه صرفاً شکستن هنجارها، بلکه نقطه اوج روندی ۷۵ ساله در گسترش قدرت ریاستجمهوری است.
نیویورک تایمز مینویسد: ترامپ برخلاف دوره نخست، این بار بدون مهارکننده وارد کاخ سفید شده است؛ تیمی یکدست از وفاداران، صدها فرمان اجرایی، و راهبردی مبتنی بر «همهچیز، همهجا، همزمان». او تاکنون حدود ۲۲۵ فرمان اجرایی صادر کرده؛ رقمی که تقریباً سه برابر هر رئیسجمهور دیگر در سال اول ریاستجمهوری طی ۷۵ سال گذشته است.
این گزارش همچنین به تناقض مهمی اشاره میکند: ترامپ در حالی که قدرتی بیسابقه را در دست گرفته، همچنان یکی از نامحبوبترین رؤسایجمهور تاریخ معاصر آمریکاست. بر اساس نظرسنجی گالوپ، میزان محبوبیت او به ۳۶ درصد رسیده که از همه رؤسایجمهور منتخب در پایان سال اول ریاستجمهوری کمتر است.
در پایان، نیویورک تایمز این پرسش را مطرح میکند که آیا این شکل از ریاستجمهوری متمرکز و شخصیشده ماندگار خواهد شد یا نه. هرچند نشانههایی از مقاومت قضایی و قانونگذاری دیده میشود و امکان تغییر موازنه در انتخابات میاندورهای وجود دارد، اما به باور برخی تحلیلگران، تجربه تاریخی آمریکا نشان میدهد بازگرداندن قدرت مهارگسیخته ریاستجمهوری به «جعبه قانون اساسی» کاری دشوار و زمانبر خواهد بود.