برترین عکس‌های گرفته شده از فضا

به گزارش گروه وب گردی خبرگزاری صدا و سيما، پرتاب تلسکوپ فضایی «جیمز وب» به فضا فرصت خوبی بود که نگاهی داشته باشیم به برترین عکس‌ها از کيهان که به کمک تلسکوپ‌ها گرفته شده است.

قطب‌های مشتری
این عکس توسط ماموریت فضاپیمای جونو ناسا که در حال حاضر به دور مشتری می‌چرخد، تولید شده است. این تصویر در اکتبر ۲۰۱۷ زمانی که فضاپیما در فاصله ۱۸ هزار و ۹۰۶ کیلومتری از بالای ابر‌های مشتری قرار داشت، گرفته شد.

این یک سیستم ابری در نیمکره شمالی سیاره را به تصویر می‌کشد و اولین نمای ما از قطب مشتری (قطب شمال) را نشان می‌دهد.

سحابی عقاب
این تصویر به ما این امکان را می‌دهد که مناطق متراکم و غبارآلود فضا را که در آن شکل‌گیری ستاره‌ها اتفاق می‌افتد، ببینیم. سحابی، ابری از گاز در فضا است. سحابی عقاب ۶ هزار و ۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد که با استاندارد‌های نجومی بسیار نزدیک است.

این سحابی محل تشکیل ستاره‌های نیرومند است. نمای نزدیک از یک ویژگی در نزدیکی مرکز این تصویر «ستون‌های آفرینش» نامیده می‌شود. این ستون‌ها که کمی شبیه انگشت شست و اشاره به سمت بالا و کمی به سمت چپ هستند، از داخل یک حفره در ابر غول‌پیکری از گاز مولکولی و غبار بیرون زده‌اند.

مرکز کهکشانی
این تصویر به عمق فضا تا مرکز کهکشان راه شیری ما نگاه می‌کند. همچنین از نور مادون قرمز استفاده می‌کند و این بار داده‌های دو تلسکوپ ناسا، هابل و اسپیتزر را ترکیب می‌کند. ناحیه سفید روشن در سمت راست پایین تصویر، مرکز کهکشان ما است.

این سیاهچاله حاوی یک سیاهچاله عظیم به نام Sagittarius A، خوشه‌ای از ستارگان و بقایای یک ستاره عظیم است که حدود ۱۰ هزار سال پیش به عنوان یک ابرنواختر منفجر شد.

آبل ۳۷۰
در مقیاس‌های بسیار بزرگتر از کهکشان‌های منفرد، جهان به‌صورت شبکه‌ای از رشته‌های متصل طولانی از ماده تاریک ساخته شده است. برخی از چشمگیرترین اجرام قابل مشاهده، خوشه‌هایی از کهکشان‌ها هستند که در محل تلاقی رشته‌ها تشکیل می‌شوند. اگر به خوشه‌های کهکشانی از نزدیک نگاه کنیم (البته به طور نسبی)، می‌توانیم ببینیم که وقتی آلبرت انیشتین ادعا می‌کرد که جرم فضا را منحنی می‌کند، درست می‌گفت. یکی از زیباترین نمونه‌هایی که این انحراف فضا را نشان می‌دهد را می‌توان در تصویر هابل از «آبل ۳۷۰» مشاهده کرد که در سال ۲۰۱۷ منتشر شد.

«آبل ۳۷۰» خوشه‌ای متشکل از صد‌ها کهکشان است که حدود ۵ میلیارد سال نوری از ما فاصله دارد. در تصویر، کمان‌های نوری کشیده را می‌بینید. این‌ها تصاویر بزرگ‌نمایی و تحریف شده از کهکشان‌های بسیار دورتر هستند.

میدان فوق‌العاده عمیق هابل
در یک ایده الهام‌گرفته شده، اخترشناسان تصمیم گرفتند هابل را برای چند روز به سمت نقطه‌ای خالی از آسمان بگیرند تا کشف کنند چه اجرام بسیار دوری را می‌توان در لبه کیهان دید. میدان فوق‌العاده عمیق هابل شامل نزدیک به ۱۰ هزار جرم است که تقریباً همه آن‌ها کهکشان‌های بسیار دور هستند.

نور برخی از این کهکشان‌ها بیش از ۱۳ میلیارد سال از زمانی که کیهان تنها حدود نیم میلیارد سال سن داشته است، در حال حرکت بوده است. برخی از این اشیاء از قدیمی‌ترین و دورترین آثار شناخته شده هستند. در اینجا ما نور ستارگان باستانی را می‌بینیم که هم‌عصران محلی آن‌ها مدت‌هاست که خاموش شده‌اند.