یادداشت_روز
22 بهمن
۲۲بهمن، روز استقلال ایرانی ها فرا رسید. انقلابی که تاب بندگی غیر خدا را ندارد، طاقت جدایی یک وجب از وطنش را ندارد، فرارسید، انقلابی که حتی کودکانش عهدنامه ی ترکمنچای و گلستان را به بازی می گیرند و بجای زبان و دست بسته ی پادشاهان به آن "نه" می گویند، فرا رسید .
انقلابی که پایان عمر کمونیست را نوید داد، مرگ صدام متجاوز را دید، فرمانروایی ۷۰ساله شیطان بزرگ، امریکا را به چالش کشید، آمد. انقلابی که مردمش به اندازه زمان انبیاء، دست یاری و امدادالهی را دیدند و چشیدند فرارسید . انقلابی که با سربازان درگهواره پیروز شد و شن های بیابان، مامور شکست دشمنش شد، فرا رسید.
نمی خواستند انقلاب شود، انقلابی شدیم. نمی خواستند ده ساله شویم، چهل ساله شدیم و الان هستیم. چه بخواهند و چه نخواهند، نور خدا خاموش شدنی نیست
۲۲بهمن زمان رونمایی از بزرگترین سلاح ایرانی هاست. سلاح باهم بودن و دور ولی فقیه جمع شدن و متفرق نشدن. دشمن هرچه دسیسه بود درانداخت که با هم نباشیم ولی حالا با ذکر یا فاطمه زهرا سلام الله علیها به بعثت انقلاب رسیدیم.
دشمن حق دارد افسوس هزینه هایی را بخورد که پای رسانه ها و قلم های مزدورش ریخته است.
۲۲بهمن، تماشایست چون محل نمایش حول و قوه الهی است. تنها قدرت خداست که می تواند با اجتماع چند ساعته، اتحادیه سالانه دشمنانش را پریشان کند و میز پر از مارهای گزینه را ببلعد و بی گزینه کند.
امید ما این است که بجای تمام تاریخ پیش ازخود که سر بزنگاههای تاریخی حاضر نشدند، و حجت و فقیه عصر خویش را تنها گذشتند، بیاییم. آنقدر بیاییم تا بیاید آنکه همه منتظر آمدنش هستیم . آنقدر بیاییم تا سرما و گرما گواهی دهد که ما شایسته بودن و دیدن عصر ظهوریم.
یادداشت روز ؛ احمدملاشاهی