دریا شود آن رود که پیوسته روان است

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز قم؛  پول یکی از عجیب‌ترین اختراعات بشر است؛ عده‌ای آن را چرک کف دست می‌دانند؛ بعضی‌ها ضامن همه خوشبختی‌های بشری؛ سعدی در گلستان رسما قناعت را بر دارندگی فضیلت می‌دهد و طبق باور‌های کلاسیک، مال و منال را باعث دردسر زیاد می‌داند و آداب درویشی را تجویز می‌کند؛ اما واقعیت این است که آموزه‌های سعدی و امثال او این روز‌ها فقط در دانشگاه‌ها تدریس یا در محافل شعر دکلمه می‌شوند، به طوری که می‌توان گفت کسی چندان گوشش به این حرف‌ها بدهکار نیست...

حتما زیاد به موسیقی مسحور کننده آن گوش داده اید؛ زمانی که در بانک دسته دسته از آن را در دستگاه پول شمار می‌گذارند، یا زمانی که کاسبی در پایان روز کاریش آن‌ها را با سرعت بیشماری به عدد و رقم در می‌آورد.

پول اختراعی است که این روز‌ها قدرت زیادی دارد، درست مثل ماشین دست سازی که علیه سازنده اش طغیان می‌کند؛ پول می‌تواند جنگ به پا کند، با خودش مرگ و ویرانی بیاورد، آدم‌ها را افسرده کند یا برعکس، وضع زندگی بشر را دگرگون سازد.

این غول جادوی زندگی، در این روی خود یعنی تغییر وضع زندگی بشر نیاز به کمی اطلاعات دارد، تا یکی اش دو تا شود.

در باغ راه ارم، (پیاده روی تازه تاسیس در اطراف حرم مطهر) با تعداد بسیار فروشگاه‌ها و مغازه هایش به سراغ مردم شهر رفتم؛ در میان تلاطم‌های بازار که روی تابلو صرافی‌ها و طلا فروشی‌ها موج خیزانش را به خوبی به چشم می‌دیدم، از رهگذران پرسیدم، با ۵۰۰ هزار تومان پول چه کار‌هایی می‌توان انجام داد؟

یکی گفت: هیچ؛ دیگر گفت: باهاش چند تا چیپس و پفک می‌خرم، و خانم جوانی گفت: با این پول می‌روم فروشگاه و کمی تنقلات می‌خرم و برمی گردم؛ خانم دیگری که متوجه سوال من شده بود، به سمت من آمد و گفت: من باشم در این روز‌ها با ۵۰۰ تومن پول اضافی سهام می‌خرم.

او درست ما را به سمت هدف گزارش برد؛ گفتن از بازار سرمایه یا همان بورس کمی سخت است، اما رفتن به سراغ یکی از شرکت‌های حاضر در این بازار، تعریفش را آسان‌تر می‌کند.

گنج‌هایی نهفته در اعماق زمین

معدن منگنز قم بزرگترین معدن منگنز خاورمیانه است؛ یکی از پیشگامان خصوصی سازی با حضور در بازار سرمایه در سال ۸۱.

آقای راغبیان مدیر عامل مجتمع معادن منگنز ونارچ می‌گوید: بالغ بر ۲۰ هزار نفر سهام دار خُرد در این مجموعه است، آن‌هایی که  از ۱۰۰ سهم تا هزاران سهام را خریداری کرده اند و حالا خودشان معدن دار هستند.

عمده‌ترین مصرف منگنز در صنایع فولادسازی است؛ آقای نعمتی یکی از مدیران معدن، در دل گنجینه خدادای سنگ منگنز برایم گفت که سنگ منگنز، به فولاد استحکام و خاصیت چکش خواری می‌دهد؛ مصرف‌های دیگر آن هم در صنایع فروآلیاژ، شیمیایی، باتری‌سازی، سرامیک، شیشه‌گری، رنگ‌سازی، لعاب‌کاری، مواد ضدعفونی‌کننده، کود، خوراک طیور، آجر‌های رنگین و ... است.

او می‌گوید: توجه سرمایه داران و حضور در بازار سرمایه کمک کرده است که امسال میزان استخراج این ماده معدنی را ۱۵ درصد افزایش دهیم.

آقای نعمتی افزود: روزانه ۲۵۰ واگن استخراج داریم که هر واگون ۱۳۰۰ کیلو سنگ منگنز خالص به سطح زمین منتقل می‌شود.

 

 

یکی از ظرفیت‌های خوب برای کاهش وابستگی اقتصاد از نفت، می‌تواند همین معدن باشد، معدنی که نیاز شرکت‌های فولادسازی را به خوبی تامین می‌کند، معدن که حالا حالا‌ها در دل خود گوهر پر ارزشی را جای داده است که به گفته مدیر عاملش تا ۱۰۰ سال آینده هم قابلیت برداشت دارد.

آقای نعمتی مدیر این معدن می‌گفت: تلاش ما و ۷۰ کارگری که در دل زمین مشغول استخراج این ماده معدنی هستند، بهره وری بیشتر از این کانی هاست، تا سرمایه داران با دل قرص این شرکت را برای سرمایه گذاری انتخاب کنند.

 لکه‌هایی سیاه که در گوشه گوشه صورت زحمت کشان معدن جای گرفته بود همراه با قطرات همتشان، حال و روز یک کارگر را به خوبی توصیف می‌کرد.

 حسین حامدی یکی از آن‌ها است؛ او ۱۲ سال بر سر سنگ سخت منگنز پتک زده تا در پایان شیفت کاری اش محل کارش را ترک سر بلند کند.

او بعد از یک شیفت کاری شش ساعته، خسته نبود، می‌گفت: به کارم علاقه‌مند هستم.

یکی از ویژگی‌های هر نیروی انسانی برای محیط کارش انگیزه است، انگیزه‌ای که او را برای تلاش مضاعف پر انرژی نگه می‌دارد، و این خبر برای سهام داران آنقدر امیدوار کننده است که شاید نیاز نباشد در گزارش بگویم که آقای حامدی، با بطری آب آشامیدنی در دستش که حالا از رنگ سفید به قهوه‌ای رسیده بود، می‌گفت: تنها کاری که از دست ما بر می‌آید تلاش کردن برای تولید با کیفیت است تا سهامداران به این مجموعه امیدوار باشند.

آقای نعمتی در دالان‌های تو در توی معدن مرا به قسمتی برد که در حال کندن چاه برای گسترش معدن بودند؛ او می‌گفت: اینجا بخشی از طرح توسعه معدن است، که قرار است ۵۰ متر این معدن را عمیق‌تر کند، برای استخراج بیشتر ماده معدنی منگنز.

سیاه، اما سپید

منگنز سیاه رنگ است، اما وقتی با تلاش کارگران به روشنایی زمین می‌رسد، فوایدش تازه نمایان می‌شود.

آقای راغبیان، مدیر عامل مجموعه، از توسعه معدن منگنز برایم گفت؛ اینکه چندین دستگاه در طول این سال‌ها خریداری شده که همه آن‌ها با سرمایه گذاری مردم در بورس به دستشان رسیده.

معامله‌ای برد برد که کمِ خریدارانش را زیاد می‌کند و از طرفی به چرخه اقتصاد کشور کمک می‌کند.

دریا شود آن رود که پیوسته روان است

معدن منگنز مصداقی بود از شرکت‌هایی بورسی؛ بازاری که سرمایه‌های مازاد مردم را جذب می‌کند و در تولید خرج.

ماندن نقدینگی‌ها در بانک‌ها در این سال‌ها برای برخی مرسوم بود، اما همان طور که شاعر می‌گوید: «آبی که بر آسود زمینش بخورد زود»، و اینگونه پول‌های بسیاری در این بازار بی ارزش شد. عبور از اتکا به بانک‌ها و آمدن به بورس بازاری که یکی را حداقل یکی نگه نمی‌دارد و هر روز بر ارزش سهامش می‌افزاید همان دریا شدن است. سهام‌هایی که همچون رودی هر روز بر دریای روان بورس افزوده می‌شوند.


آقای عبداللهی کارشناس بورس است؛ از او در مورد بازار‌های سرمایه گذاری پرسیدم؛ می‌گفت: زمین، سکه، خودرو بازار‌های هستند که در این سال‌ها اقبال بسیاری داشته اند و هیچ کدام به نفع تولید و اشتغال کشور پیش نرفتند؛ اما بازار سرمایه نفعش هم در تولید بیشتر است و هم در اشتغال زایی.

گرچه بورس برای بیشتر افراد، بازار تازه‌ای محسوب می‌شود، اما این افراد حتما می‌توانند شریک خوبی برای رونق بیشتر اقتصاد کشورمان باشند، همان‌هایی با هدایت سرمایه‌های خود  به سمت تولید، با استفاده از ابزار بازار سهام می‌توانند رونق بیشتر اقتصاد را متصور باشند.

از کاهش نقدینگی‌ها تا رسیدن به ثروت

بازار سرمایه یا همان بورس در سال ۴۶ در ایران فعالیت خود را آغاز کرد. بازاری که بازوی تامین مالیِ بخش مولد اقتصاد ایران است؛ و به عبارتی به جای زحمت دادن به افراد برای پول درآوردن، از پولشان کار می‌کشد.

به یاد حرف‌های مدیر تالار بورس منطقه‌ای قم افتادم که تامین سرمایه، حفظ سرمایه، قابلیت نقد شوندگی بالا، شفافیت و امنیت در سرمایه گذاری، کسب درآمد، شاخص سلامت اقتصاد و کنترل خطر پذیری را از کارکرد‌های بورس در اقتصاد می‌داند.

به گفته او هم اکنون ۱۵ میلیون نفر در ایران کد بورسی دارند؛ کد‌هایی که بخش قابل توجهی از آن‌ها در همین چند ماه اخیر ثبت شده تا نوید بخش روز‌های روشن تری در دنیای اقتصاد ایران باشد؛ اقتصادی که روزی بازیچه دست یغماگران سرمایه‌های ملی این مملکت بود و زمانی هم وابسته به درآمد‌های نفتی؛ اقتصادی که هنوز تا رسیدن به نقطه استقلال از طلای سیاه راه پر پیچ و خمی در پیش رو دارد؛ پیچ و خم‌هایی که با تغییر نگاه مردم از انباشت سرمایه در بانک‌ها به سرمایه گذاری در بورس، یک به یک برداشته می‌شوند تا از راه برسند روز‌های نازیدن به اقتصادی شکوفا و مقاوم در برابر هر گونه تهدید و تحریم.

 حاجی احمدی_ خبرگزاری صدا و سیما_قم