خشونت پلیس آمریکا در دوران ترامپ،بخشی از نژادپرستی نظام‌مند است

به گزارش سرويس بين الملل خبرگزاري صداوسيما به نقل از شبکه ی ام اس ان بی سی، نژادپرستی در دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ در آمریکا تنها با خشونت و وحشیگری پلیس ضد رنگین پوستان در کل و به ویژه سیاه پوستان پایان نمی‌یابد بلکه از نگاه عدد و رقم، خشونت و وحشیگری پلیس در واقع کوچکترین بخش از نژادپرستی نظام‌مند است و نژادپرستی را کم و بیش می‌توان در همه اجزای زندگی آمریکایی آشکارا دید.
آری ملبر مجری شبکه‌ی ام اس ان بی سی، در گزارش ویژه‌ای درباره‌ی نژادپرستی در دوران ریاست جمهوری ترامپ می‌گوید: در حالی که پخش تصاویر خشونت و وحشیگری پلیس، نیاز به نظارت و بررسی پی در پی را دوچندان می‌کند، اما در حقیقت، اگر از نگاه آماری به موضوع بپردازیم، خشونت و وحشیگری پلیس، کوچکترین بخش از نژادپرستی نظام‌مند در آمریکا به شمار می‌آید.
به گفته‌ی ملبر، شواهد بیشماری وجود دارد که نشان می‌دهد نژادپرستی عملا در کلیه‌ی شئون زندگی آمریکایی‌ها آشکارا به چشم می‌خورد.
ملبر گفت: «اعتراضات در سال جاری سبب شد شمار بیشتری از مردم آمریکا با حقایق روبرو شوند و با چشم خود بینند که این موارد نژادپرستی تنها به چند نمونه‌ی استثنایی ختم نمی‌شود.
سال جاری، به آمریکایی‌ها یادآوری شد که افراد دیگری هم هستند که جان شان ارزش دارد - سیاه پوستان بی گناهی که به دست پلیس کشته می‌شوند. والتر اسکات از پشت هدف اصابت گلوله قرار گرفت و جان باخت. لاکوآن مکدونالد ۱۷ ساله به علت اصابت ۱۶ گلوله‌ی پلیس کشته شد. فردی پس از آن که در خودروی ون پلیس از ناحیه‌ی گردن آسیب دید در راه بیمارستان جان داد. اریک گارنر، پدری سیاهپوست بود که در روز روشن او را خفه کردند. قتل عجیب و غریب او پیش از انتشار تصاویر قتل جورج فلوید به دست پلیس اتفاق افتاد؛ تصاویری که بسیاری از مردم آمریکا را در غم و اندوه فرو برد.
لینوود لمبرت، فردی که پلیس به او دستبند زده بود و می‌خواست او را برای درمان به بیمارستان منتقل کند، اما پلیس نه تنها وی را به بیمارستان نبرد بلکه بیش از ۲۰ بار با سلاح لیزری او را هدف قرار داد و در بازداشت پلیس جان سپرد.
زندگی هر یک از این افراد داستانی ویژه دارد که فراتر از آمار و ارقام است. اما همین آمار و ارقام روایتی یکسان را بازگو می‌کند و آن اینکه پلیس آمریکا هر ساله نزدیک به یک هزار نفر را به قتل می‌رساند و این آدمکشی با شتابی یکسان در سال جاری هم ادامه پیدا کرده است.
به گزارش روزنامه واشنگتن پست، این نمودار نشان می‌دهد از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۹ هر سال به ترتیب ۹۹۴، ۹۶۲، ۹۸۶، ۹۹۰ و ۹۹۹ به دست پلیس آمریکا کشته شده اند. این رقم در سال جاری (۲۰۲۰) تاکنون ۸۰۴ نفر گزارش شده است.
در پژوهشی که فیلیپ استینسن انجام داده آمده است: پیش از سال ۲۰۱۶، برخلاف آنکه پلیس هزاران بیگناه را کشته بود حتی در یک مورد هم متهم به قتل نشد. اما در مواردی که قتل بسیار گستاخانه و در بیرحمی کامل اتفاق افتاده و تنها در سال‌های اخیر در تنها یکی دو مورد که اقدام به قتل به تصویر کشیده شده بود یک افسر پلیس در ۵ سال گذشته مجرم شناخته شد.
اما شرایطی بوجود آمد که برخی مردم داشتند درباره‌ی پیروزی باراک اوباما، نخستین رئیس جمهور سیاه پوست در آمریکا و پایان نژادپرستی در این کشور ابراز خوش بینی می‌کردند.
با توجه به آنچه که درباره‌ی نظارت بر خشونت و وحشیگری پلیس در سال جاری مشاهده کردید، اشتباه است اگر فرض بگیریم این نظارت و بررسی‌ها در خصوص نژادپرستی، از به کار گرفته شدن نژادپرستی نظام‌مند در کشور جلوگیری می‌کند.
همین رویداد‌ها بود که سبب شد اعتراضات در آمریکا به راه بیافتد، اما از نگاه آمار و ارقام، خشونت و وحشیگری پلیس در واقع جزئی‌ترین بخش از نژادپرستی نظام‌مند است. همه‌ی آن تصاویری که مشاهده کردید تنها باریکه‌ای از نظام کیفری است که با بازداشت به عنوان نخستین واکنش و رویارویی با پلیس سر و کار دارد. اما بی عدالتی اقتصادی و نژادی به شکلی گسترده و فراگیر در سرتاسر کشور موج می‌زند.
برای نمونه اکثریت عمده‌ی زندانیان در آمریکا بیگناه هستند! عجیب به نظر می‌رسد، اما در نظام وثیقه گذاری با پول نقد، اگر فردی ثروتمند باشد بیگناه است مگر آنکه عکسش اثبات شود. چنین فردی در خانه‌ی خودش به سر می‌برد تا در دادگاه محاکمه شود. در مقابل، در صورتی که همان فرد فقیر باشد باز هم بی گناه است مگر عکس آن ثابت شود؛ اما تا نوبت دادگاهش از راه برسد در زندان گیر می‌افتد، زیرا نمی‌تواند وثیقه‌ی مالی تامین کند. خوب کسی که در زندان به سر می‌برد احساس بیگناهی نمی‌کند. بیشتر افرادی که در آمریکا زندانی هستند در انتظار محاکمه به سر می‌برند. ۹۰ درصد این افراد نتوانسته اند وثیقه‌ای را که دادگاه برای آنان حکم داده فراهم آورند. دستگاه قضایی آمریکا به شیوه‌ای نامتناسب با سیاه پوستان برخورد تبعیض آمیز دارد.
رفتار قضات دادگاه‌ها در آمریکا با سیاه پوستان بسیار بدتر از سفیدپوستان است و فقرا به نسبت بیشتر در معرض زندانی شدن قرار دارند.
سندرا بلاند، زن سیاه پوست ۲۸ ساله‌ای است که پلیس راهنمایی و رانندگی، او را به علت نزدن راهنما به هنگام گردش مسیر متوقف کرد. این زن سیاهپوست بازداشت می‌شود و دادگاه برایش وثیقه‌ای ۵ هزار دلاری تعیین می‌کند، اما او چنین پولی ندارد و به همین علت زندانی می‌شود.
سندرا در زندان جانش را از دست داد و پرونده‌ی او جنجال برانگیز شد. بیشتر آمریکایی‌ها نمی‌توانند از عهده تامین چنین وثیقه‌هایی بربیایند و برخورد نامتناسب پلیس آمریکا با سیاهپوستان به این معنی است که آن‌ها بیشتر از دیگر شهروندان با چنین مسائل و مشکلاتی روبرو می‌شوند. این بی عدالتی در حق فقراست و نژاد هم در آن دخالت دارد، زیرا قضات به شکلی نظام‌مند در بسیاری از پرونده‌ها که خوانده سیاه پوست باشد به زیان او و به سود خواهان سفیدپوست حکم می‌دهند.
واشنگتن پست در گزارشی نوشت: بررسی‌ها نشان می‌دهد مردان سیاه پوست بیش از سفیدپوستان به علت ارتکاب جرم و تکرار دقیق همان جرم محکوم می‌شوند. از این رو آفریقایی - آمریکایی‌ها ۵ برابر بیشتر از آمریکایی‌های سفیدپوست به زندان می‌افتند.
آنجلا دیویس، استاد بازنشسته‌ی دانشگاه سانتاکروز در همان مستند گفت: «در دوران ریاست جمهوری نیکسون است که قانون و به نظر می‌رسد جرم و جنایت به معنی نژاد است. مجتمع صنعتی زندان از نظر تاریخی به میراث برده داری متکی است.»
در همان دورانِ نیکسون، دستیاران و مشاورانش از جمله جان اریچمان می‌گفتند نیکسون می‌خواست «عامه‌ی مردم سیاه پوست را با هروئین همراه و همنشین بدانند، زیرا اگر آنان را به شدت درگیر جرم و جنایت می‌کردیم، می‌توانستیم از پس برهم زدن و مختل کردن فعالیت آن گروه‌ها بر بیاییم.»
سیاه پوستان در آمریکا با همان نژادپرستی کهنه و قدیمی که در نظام اشتغال، دستگاه قضایی، مسکن، رای گیری و خدمات درمانی از قرن‌ها پیش وجود داشته هم اکنون نیز سر و کار دارند و هیچ چیزی تغییر نکرده است.
جیمز بالدوین، نماینده‌ی کنگره‌ی آمریکا در سال ۱۹۷۹ گفته بود: «ما هنوز هم داریم با قوانین دوران برده داری حکومت می‌کنیم. اکنون وقتی که می‌گویم شورش برده‌ها منظورم همان واژه‌هایی است که برای جنبش حقوق مدنی به کار برده می‌شد که در واقع گردنکشی و انقلاب بود.»