مادر، زیباترین موجود عالَم هستی

به گزارش خبرگزاری صداوسیمای مرکز مازندران، مادرها از بزرگترین نعمت های خداوند هستند که از دست دادن آن ها در زندگی می تواند خلاء بزرگی ایجاد کند.
در دنیای امروز که اکثر محبت ها و عشق ها از ذهن افراد نشات گرفته و با حساب دو دوتا چهار تا عاشق می شوند و محبت پیدا می کنند، این مادر است که عشقش را با قلبش به طور ذاتی و فطری لمس می کند.
مادر که در تمام اقلیم ها و تمدن ها از جایگاه والایی برخوردار است. مادری که در اجتماع یک جامعه موفق می تواند نه تنها نقش سازنده ای در پرورش و تربیت کودک خود بلکه در پرورش و رشد فرهنگ جامعه نیز تاثیر گذار باشد؛ زیرا همان فرزند قرار است به همراه فرزندان دیگر با حضورشان آن جامعه را ساخته و رونق دهند.
در ایران نیز برای گرامیداشت این جایگاه والا و قدردانی از این مقام رفیع، روز ولادت حضرت صدیقه کبری فاطمه زهرا (س) را به عنوان نماد یک مادر مطهر و زن فداکار “روز مادر” نام گذاری کرده اند.

مادر ، خورشید عالَم تاب زندگی
شاید اغراق نباشد اگر مادر را بزرگترین نعمت خدا به انسان بدانیم. مادر زیباترین اتفاق عالَم هستی است. خورشید عالم تاب زندگی در هر خانواده ای بدون شک مادر است. تلآلو حضور مادر غم ها را می زداید و گرمای حضورش شادی می گستراند.
فقط مادر است که می تواند زبان حال همه را بفهمد، فداکاری کند و خود را نادیده بگیرد تا جمع خانواده از هم نپاشد و فاصله نگیرند. مادر آرام آرام همه خود را فدای فرزندان و خانواده می کند. قدر و منزلت مادر نزد عموم مردم بسیار بالاست و همه مقام مادر را ارج می نهند.
ارادت و احترام افراد به مادر چنان است که حتی افرادی که در گردش روزگار ، مادر خود را از دست داده اند به رسم ادب و ادای حق روز مادر را گرامی می دارند. چراکه فقدان مادر مصیبتی بسیار بزرگ و جبران ناپذیر است.

تولد حضرت فاطمه سلام الله علیها
حضرت فاطمه زهرا (س) در نزد مسلمانان برترین و والامقام ترین بانوی جهان در تمام قرون و اعصار می‌باشد. از القاب حضرت فاطمه (س) می توان به زهرا، صديقه، طاهره، راضيه، مرضيه، مباركه، بتول‌ و... اشاره کرد.
حضرت فاطمه (س)، دختر حضرت محمد (ص) و خديجه دختر خويلد است که در روز 20 جمادی الثانی در مکه به دنیا آمد. درباره سال تولد حضرت زهرا(س) اختلاف نظر وجود دارد (بین ۵ سال پیش از آغاز پیامبری محمد یا ۲ سال پس از آن) اما نظر دیگر سال ۶۰۵ میلادی یا ۵ سال پیش از آغاز دعوت محمد (ص) است.

القاب حضرت زهرا (س)
زهرا، صديقه، طاهره، راضيه، مرضيه، مباركه، بتول‌ و ...، از جمله القابی هستند كه محدثان اسلامی، برای حضرت فاطمه (س)، دختر پيغمبر نوشته اند. از بین القاب حضرت فاطمه(س) لقب زهرا از شهرت بيشتری برخوردار است و گاه با او همراه مي آيد (فاطمه زهرا) و يا بصورت تركيب عربی (فاطمهُ الزَّهراء). در واقع لقب زهرا از هر جهت برازندة اين بانوست. حضرت فاطمه زهرا (س) چهره درخشان زن مسلمان، فروغ تابناك (تابان) معرفت و نمونه روشن پرهيزگاری و خداپرستی است.

چگونگی ولادت حضرت زهرا (س)
در مورد چگونگی تولد حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها اشاره می کنیم به حدیث مفضل از کتاب ارزشمند امالی شیخ صدوق که ماجرای ولادت حضرت فاطمه (س) را به صورت دقیق از زبان امام صادق علیه السلام نقل می نماید و ما را از بقیه سخنها و تواریخ بی نیاز می گرداند:
هنگامی که خدیجه با رسول خدا صلی الله علیه و آله ازدواج کرد، زنان مکه از وی کناره گیری کرده، رفت و آمد خود را با او قطع نمودند. خدیجه از این جهت غمگین شد تا چون فاطمه را حامله شد این جنین در شکم با خدیجه سخن می گفت و خدیجه را دلداری می داد.
چندی از این ماجرا گذشت تا هنگام تولد فاطمه (س) شد. خدیجه کسی را به نزد زنان قریش فرستاد و از آنها خواست تا به خانه او آیند و هنگام ولادت فاطمه (س) او را کمک دهند. ولی زنان برای خدیجه پیغام دادند که تو به سخن ما گوش نکردی و با یتیم ابوطالب که مالی نداشت ازدواج کردی، ما نیز به کمک تو نخواهیم آمد.
خدیجه از این پیغام غمگین شد و در حال غم و اندوه به سر می برد که به ناگاه چهار زن گندمگون بلند قامت را که همچون زنان بنی هاشم بودند، مشاهده کرد که بر وی وارد شدند. خدیجه از دیدن ایشان نگران شد. اما یکی از آن چهار زن به سخن آمده، گفت: ای خدیجه نترس و محزون مباش که پروردگار تو ما را فرستاده و ما خواهران تو هستیم. من ساره همسر ابراهیم خلیل هستم و این آسیه دختر مزاحم (همسر فرعون) است که همدم تو در بهشت خواهد بود و آن دیگر مریم دختر عمران و چهارمی کلثوم دختر موسی بن عمران است. خدای تعالی ما را فرستاد تا در وضع حمل به تو کمک دهیم.
یکی از آنها طرف راست خدیجه و یکی طرف چپ او و دیگری روبروی او و چهارمی پشت سر او نشستند. در آن حال فاطمه (س) متولد شد در حالتی که پاک و پاکیزه بود. چون روی زمین قرار گرفت، چنان نوری از او فروتابید که تمام خانه ها را نور داد و در مشرق و مغرب زمین جایی نماند مگر این که همه را روشن کرد و در آنجا تابید.
در آن حال ده حورالعین وارد شدند که در دست هر یک از آنها تشت و ابریق بهشتی بود که در آن ابریقها آب کوثر بود و به آن زنی دادند که روبروی خدیجه نشسته بود. پس زهرا (س) را با آب کوثر شست و شو داد و دو جامه سفید بیرون آورد که از شیر سفیدتر و از مشک و عنبر خوشبوتر بود. زهرا را به یکی از آنها پیچید و دیگری را مقنعه او قرار داد. پس حضرت به سخن درآمد و شهادت داد به رسالت پدر بزرگوار خود سیّد انبیاء و شوهر خود سیّد اوصیاء و فرزندان خود:
أشهد أن لا اله الّا اللَّه و أن أبی رسول اللَّه سیّد الانبیاء و أنّ بعلی سیّد الاوصیاء و ولدی سادة الاسباط؛
شهادت می دهم به یگانگی خدا و این که پدرم رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله آقای پیامبران است و شهادت می دهم به این که شوهرم سرور جانشینان و دو فرزندم سرور فرزندان هستند.
پس به هر یک از آن زنها سلام کرد و نام هر یک از آنها را بر زبان جاری کرد و زنان به روی او خندیدند و بشارت دادند و حورالعین نیز یکدیگر را بشارت دادند و بعضی از اهل آسمان بعضی دیگر را به ولایت آن معظمه مژده دادند و در آسمان، نوری ظاهر شد که هرگز مانند آن را ندیده بودند.
زنها به خدیجه گفتند: ای خدیجه! این مولود را بگیر در حالتی که پاک و پاکیزه و فرخنده و برکت داده شده است در او و در نسل او. پس خدیجه او را گرفت در حالتی که خوشحال بود و سینه در دهان او گذارد و شیر جاری شد.

نامگذاری
روایات فراوان حکایت از آن دارند که نام آسمانی «فاطمه» از سوی خداوند متعال برای دختر رسول الله انتخاب شد و حضرت محمّد صلی الله علیه و آله و سلم بر این اساس نام او را فاطمه نهاد تا همه بدانند او از بدی ها برکنار است، شیعیان راستین او در پناهش از آتش جهنّم محفوظ می مانند، به سبب او، طمع دشمنان اسلام از وراثت پیامبر (ص) قطع می شود و دانش همراه شیر به او ارزانی می گردد.
جبرییل به من گفت: خداوند می فرماید این سیب را بخور.، وقتی سیب را پاره کردم، نوری از آن برخاست که من ترسیدم.
جبرییل پرسید:, چرا نمی خوری؟ بخور و نترس. این نور کسی است که نام او در آسمان منصوره است و در زمین فاطمه.، من از علّت آن پرسیدم، گفت: چون در زمین شیعیانش را از آتش جهنم و دشمنانش را از محبت خود قطع کرده و در آسمان دوستداران خود را یاری می کند. چنان که خدا می فرماید:, یومئذٍ یفرح المؤمنون، بنصرالله ینصره من یشاء.،
شد.»

بر پیامبر صلی الله علیه و آله القاء شد. حضرت می فرماید: «وقتی حضرت «سیدة النساء» متولّد شد خداوند فرشته ای را فرستاد، او بر زبان پیامبر صلی الله علیه و آله جاری گردانید که آن حضرت را فاطمه بنامد. پس به فاطمه خطاب کرد که: تو را به علم بریدم از جهل و تو را بریدم از حائض شدن... .»و او نام دخترش را فاطمه گذاشت. 

ازدواج با علی علیه السلام
در این دوره که سال سوم هجری دانسته اند پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله با ام سلمه ازدواج کرد و سرپرستی و تربیت فاطمه (س) را به او سپرد ولی فاطمه نوری الهی بود که خود به دیگران نور می بخشید، ام سلمه می گوید: «به خدا قسم من از او ادب می آموختم و او را نیازی به آموختن آداب از من نبود و همه چیز را بهتر از من و دیگران می دانست.»

فاطمه و زندگی مشترک
همان گونه که ازدواج فاطمه و علی بر پایه ملاک های انسانی و کمالات آسمانی شکل گرفت، ادامه و قوام زندگی آن دو نیز خود حکایت از ایثار و گذشت و فداکاری و خداجویی آن دو دارد.

در این بخش به برخی از ارزش ها در زندگی مشترک حضرت زهرا (س) اشاره می کنیم:
1 ـ رضایت شوهر
امیرمؤمنان علیه السلام می فرمود: تا فاطمه زنده بود کاری نکردم که او را به خشم آورد و بر هیچ کاری او را مجبور نکردم. او نیز هیچ گاه مرا به خشم نیاورد و در هیچ کاری از من نافرمانی نکرد. به راستی هر وقت به او نظر می کردم، غم و اندوهم برطرف می شد.
2 ـ تقسیم کار
حضرت علی علیه السلام و فاطمه (س) نزد پیامبر صلی الله علیه و آله آمدند و تقاضا کردند کارهای خانه و زندگی را برای هریک معین کند. حضرت، کارهای داخلی منزل را برای فاطمه (س) و بیرون از خانه را برای علی علیه السلام تعیین کرد. حضرت فاطمه (س) فرمود: «فقط خدا می داند که من چه قدر خوشحالم از این که رسول خدا مرا مأمور به کارهایی نکرد که فقط از عهده مردان بر می آید.» در عمل نیز چنین شد.

امام صادق می فرمود: «رسم این بود که علی آب و هیزم می آورد و فاطمه آرد آسیاب می کرد... .»
3 ـ ساده زیستی
سلمان از ملاحظه لباس های ساده و کم قیمت و کهنه زهرا (س) تعجب کرد.
حضرت زهرا علیهاالسلام به نزد رسول خدا رفت و فرمود: «یا رسول الله! سلمان از لباس من تعجّب کرده است. سوگند به خدایی که تو را به حق مبعوث کرد، من و علی پنج سال است که چیزی نداریم به جز پوست قوچی که روزها شترمان روی آن علف می خورد و شب آن را فرش خود می کنیم و نیز بالش ما چرمی است که اطرافش از لیف خرما درست شده است.»
و اما سلمان خود می گوید:
«روزی حضرت فاطمه زهرا (س) را دیدم که چادری وصله دار و ساده بر سر دارد. در شگفت ماندم و گفتم: عجبا! دختران پادشاه ایران و قیصر روم به کرسی های طلایی می نشینند و پارچه های زربفت به تن می کنند و این دختر رسول خداست که نه چادرهای گران قیمت بر سر دارد و نه لباس های زیبا. فاطمه در جوابم فرمود:
, ای سلمان! خدای بزرگ لباس های زینتی و تختهای طلایی را برای ما در روز قیامت ذخیره کرده است.»،
4 ـ تحمل سختی کار
روزی رسول خدا صلی الله علیه و آله به خانه حضرت فاطمه آمد، او را دید که لباسی از پشم شتر دارد و با دست آسیاب را می گرداند و در همان حال فرزند خود را شیر می دهد. پیامبر صلی الله علیه و آله با دیدن این وضع، متأثر شد و گریست و فرمود: «ای دخترگرامی امروز تلخی های دنیا را برای شیرینی های آخرت بچش.
فاطمه فرمود:, یا رسول الله! حمد می کنم خدا را بر نعمت هایش و شکر می کنم بر کرامت هایش. آن گاه این آیه نازل شد. «و لسوف یعطیک ربّک فترضی» حق تعالی در قیامت آن قدر به تو خواهد داد که راضی شوی.

اُمّ اَبیها
اُمّ اَبیها کنیه حضرت فاطمه(س)، به معنای «مادرِ پدر خویش». بنابر روایات، پیامبر اکرم(ص)، دخترش را ام ابیها می‌خوانده است. امام صادق(ع) از پدرش امام باقر(ع) نقل کرده‌ است، ام ابیها کنیه حضرت زهرا(س) بوده است.
درباره وجه نامگذاری فاطمه‌(س) به ام ابیها، موارد زیر بیان شده است:
آیت الله مظاهری از مراجع تقلید شیعه، معتقد است همانطور که پیامبر اسلام(ص) خود را مدیون مادرش آمنه می‌دانست، خود را مدیون دخترش فاطمه(س) نیز می‌دانست. از این‌رو، آن حضرت به فاطمه(س)، لقب أم‌ ابیها داد.
گفته شده از آنجا که رفتار پیامبر(ص) نسبت به دخترش، همانند رفتار فرزند نسبت به مادر بود و رفتار فاطمه(س) با پدرش نیز همچون رفتار مادر با فرزند بود، به فاطمه(س)، ام ابیها گفته شده است؛ چنانکه نقل شده است پیامبر(ص) دست فاطمه(س) را می‌بوسید، هنگام سفر آخرین نفر از او خداحافظی می‌کرد و پس از بازگشت از سفر نیز فقط به دیدار او می‌رفت. در مقابل، فاطمه(س) نیز همچون مادر به پیامبر(ص) محبت می‌ورزید، از او نگهداری می‌کرد و زخم‌ها و درد و رنج‌هایش را درمان می‌کرد.
مادر هر چیزی، اصل و ریشه آن است مانند ام الکتاب و ام القری(مکه). ممکن است مراد پیامبر(ص) از این کنیه، این بوده که فاطمه(س)، اصل و اساس درخت نبوت است، فرزندان او، میوه‌اش و شیعیان شاخ و برگ‌های آن هستند.
از آنجا که همسران پیامبر(ص)، با کنیه «ام المؤمنین» گرامی داشته شدند، برای اینکه گمان نشود که آنها برترین زنان هستند، پیامبر(ص)، فاطمه(س) را ام ابیها خواند تا بفهماند که اگر همسران پیامبر، مادر مؤمنان هستند، فاطمه، مادر پیامبر است.

مقام مادر از منظر پیامبر اکرم(ص)
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم ضمن روایتی فرمودند: بهشت زیر پای مادران است.
یعنی رسیدن به آخرین مرحله کمال انسانی با جلب رضای مادر تامین می‌شود.
جنان در زیر گام مادران است
بکش بر دیده ، خاک زیر گامش
مکن بر روی او تندی که بر تو
خدا فرموده واجب احترامش
البته منظور این نیست که اگر کسی رضایت مادر را تامین کند ولی به بقیه وظایف مذهبی و شرعی خویش نپردازد، به بهشت خواهد رفت بلکه مقصود این است که اگر فردی وظائف دینی و اسلامی خویش را انجام دهد ولی مادر از فرد راضی نباشد، قطعا در بهشت الهی جایی برایش نخواهد بود.
در بیان توصیه به احترام و تکریم مادر، باز پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند:
" هر که پیشانی مادر خویش را ببوسد، از آتش مصون شود." و نیز توصیه فرمودند: هر گاه پدر و مادر هر دو با هم، تو را صدا کردند، ابتدا اجابت مادر نما. و در مورد احسان و نیکوئی در حق مادر، توصیه و تاکید بسیاری فرمودند، چنانکه فرمودند: مادر خود، مادر خود، مادر خود را رعایت کن، سپس پدر خود را و سپس کسانی را که به تو نزدیکترند."
همچنین بنا به فرمایش ایشان خشنودی و خشم خدا در گرو خشنودی و خشم پدر و مادر است.

مادر تنها کسی است که می توانی تمام فریادهایت را بر سرش بکشی و مطمئن باشی که انتقام نمی گیرد!
« مادران؛ زنان و دختران روزتان مبارک»