پخش زنده
امروز: -
وقوع بیش از ۳۰۰ مورد خودزنی با ادعای نزاع
پزشکی قانونی همدان: امسال ۳۲۵ مورد خودزنی با ادعای نزاع و با هدف دریافت دیه و خسارت کشف، و به مراجع قضایی اعلام شد.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، مرکز همدان، مدیر کل پزشکی قانونی استان همدان با اشاره به اینکه گفت: از این تعداد ۲۳۴ مرد و ۹۱ نفر زن بودند که با ادعای نزاع و با هدف دریافت دیه و خسارت در مراکز پزشکی قانونی کشف و به مراجع قضایی نیز معرفی شدند.
دکتر ارتین کمالی ادامه داد: خودزنیهایی شامل تصادفات ساختگی وبسیاری از موارد خودزنی که با ادعای نزاع و درگیری انجام میشود، از سوی کارشناسان با تجربه پزشکی قانونی قابل تشخیص است.
در سالهای اخیر مواردی دیده شده است که فرد یا افرادی به قصد کلاهبرداری و گرفتن خسارت، با کمک شخص یا اشخاص دیگر صدماتی متعدد و شدید که حتی شامل شکستگیهای استخوانی میشود در خود ایجاد میکنند و در بعضی موارد منجر به ایجاد نقص عضوهای ماندگار در افراد میشود.
کارشناسان پزشکی قانونی میگویند: این افراد با ادعای حدوث این آسیبها و عوارض در سانحه تصادف (که ساختگی است) و یا با ادعای نزاع و درگیری به هدف دریافت دیه و جبران خسارت به پزشکی قانونی مراجعه میکنند، در حالی که بسیاری از این صدمات ساختگی، و قابل تشخیص است.
مدیر کل پزشکی قانونی استان با تاکید بر اینکه در بسیاری از موارد کارشناسان خبره پزشکی قانونی قادر به تشخیص خودزنی از دیگر زنی هستند، تصریح کرد: افرادی که اقدام به خودزنی میکنند در بیشتر موارد نه تنها از آسیب رساندن به خود سودی نمیبرند بلکه با مشکلات قانونی و قضایی نیز روبرو خواهند شد.بنا بر اعلام پزشکی قانونی، این آمار نسبت به مدت مشابه سال گذشته ۲۲ درصد کاهش داشته است.
دکتر ارتین کمالی ادامه داد: خودزنیهایی شامل تصادفات ساختگی وبسیاری از موارد خودزنی که با ادعای نزاع و درگیری انجام میشود، از سوی کارشناسان با تجربه پزشکی قانونی قابل تشخیص است.
در سالهای اخیر مواردی دیده شده است که فرد یا افرادی به قصد کلاهبرداری و گرفتن خسارت، با کمک شخص یا اشخاص دیگر صدماتی متعدد و شدید که حتی شامل شکستگیهای استخوانی میشود در خود ایجاد میکنند و در بعضی موارد منجر به ایجاد نقص عضوهای ماندگار در افراد میشود.
کارشناسان پزشکی قانونی میگویند: این افراد با ادعای حدوث این آسیبها و عوارض در سانحه تصادف (که ساختگی است) و یا با ادعای نزاع و درگیری به هدف دریافت دیه و جبران خسارت به پزشکی قانونی مراجعه میکنند، در حالی که بسیاری از این صدمات ساختگی، و قابل تشخیص است.
مدیر کل پزشکی قانونی استان با تاکید بر اینکه در بسیاری از موارد کارشناسان خبره پزشکی قانونی قادر به تشخیص خودزنی از دیگر زنی هستند، تصریح کرد: افرادی که اقدام به خودزنی میکنند در بیشتر موارد نه تنها از آسیب رساندن به خود سودی نمیبرند بلکه با مشکلات قانونی و قضایی نیز روبرو خواهند شد.بنا بر اعلام پزشکی قانونی، این آمار نسبت به مدت مشابه سال گذشته ۲۲ درصد کاهش داشته است.
بیشتر بدانیم: زمان مطالعه ۱۰ دقیقه:
خودزنی در روانشناسی به چه معنی است؟
خودزنی یا خودآزاری غیر خودکشی (NSSI) به طیف وسیعی از رفتارهای ناراحتکننده و آزاردهنده اشاره دارد که شامل تخریب عمدی و خودآزاری بافت بدن بدون قصد خودکشی است و برای اهدافی انجام میشود که از نظر اجتماعی قابل مجازات نیستند.
خودزنی یا خودآزاری غیر خودکشی (NSSI) به طیف وسیعی از رفتارهای ناراحتکننده و آزاردهنده اشاره دارد که شامل تخریب عمدی و خودآزاری بافت بدن بدون قصد خودکشی است و برای اهدافی انجام میشود که از نظر اجتماعی قابل مجازات نیستند.
بنابراین NSSI از رفتارهایی که اگرچه برای فرد مخرب است، اما منجر به آسیب فوری به بافت بدن نمیشود (مثلاً غذا نخوردن و اعتصاب)، رفتارهایی که قصد خودکشی در آنها مشهود است (مثلاً مصرف بیش از حد داروهای تجویز شده) و رفتارهایی که گرچه به بافت بدن آسیب میرسانند، اما از نظر اجتماعی قابلقبول هستند (مثلاً سوراخ کردن بدن، خالکوبی، جراحی زیبایی و رفتارهایی که ریشه و اهمیت معنوی، مذهبی یا قبیلهای دارند) جدا میشود.
بریدن شناخته شدهترین رفتار NSSI است، اما رفتارهای NSSI ممکن است بهصورت مشت زدن به خود، ضربه یا سیلی، خراشیدن، گاز گرفتن، سوزاندن، کندن، حک کردن کلمات یا نمادها بر پوست بدن، سوراخ کردن پوست با سنجاق، بهوجود بیایند. اگرچه ممکن است ترمیم بافت آسیبدیده راحت باشد، اما درمان NSSI دشوار است.
بریدن شناخته شدهترین رفتار NSSI است، اما رفتارهای NSSI ممکن است بهصورت مشت زدن به خود، ضربه یا سیلی، خراشیدن، گاز گرفتن، سوزاندن، کندن، حک کردن کلمات یا نمادها بر پوست بدن، سوراخ کردن پوست با سنجاق، بهوجود بیایند. اگرچه ممکن است ترمیم بافت آسیبدیده راحت باشد، اما درمان NSSI دشوار است.
چه کسی به خود آسیب میزند؟
هر فردی ممکن است چنین رفتاری را مرتکب شود و نمیتوان از روی ظاهر افراد قضاوت صحیحی در مورد رفتارهای خودزنی آنها داشت. NSSI از قومیت، سن، جنسیت و طبقه اجتماعی عبور میکند. با این وجود، صدمه به خود بهطور معمول در اوایل دوره بلوغ آغاز میشود و در اواسط تا اواخر بلوغ به اوج خود میرسد. مطالعات نشان داده است ۲۰ درصد از افرادی که به NSSI یا خودزنی مبتلا هستند، از ۱۱ تا ۱۳ سالگی این اختلال را گزارش دادهاند. شروع قبل از ۱۲ سالگی با NSSI مکرر و شدیدتر و با احتمال بیشتر به همراه داشتن برنامه خودکشی است. برخی مطالعات نشان دادهاند پیک دوم در حدود ۲۰ سالگی اتفاق میافتد و NSSI میتواند از اواسط میانسالی یا حتی بالاتر نیز شروع شود.
چرا برخی مردم خودزنی میکنند؟
از اواخر دهه ۱۹۹۰ بسیاری از نظریهها برای توضیح و تشریح عملکردهای NSSI مورد بررسی قرار گرفتهاند. نوک و پرینشتاین (۲۰۰۴) اولین محققانی بودند که مدلی با پشتیبانی تجربی برای توضیح چهار عملکرد اصلی رفتاری NSSI نوجوان ارائه دادند که در دو بعد دوگانه قابل بررسی است. عواقب رفتارهای خودآزاری میتواند بهصورت خودکار (درونفردی) یا اجتماعی (بینفردی) باشد و تقویت رفتار ممکن است مثبت باشد (بهدنبال آن یک رویداد یا محرک مطلوب بهوجود آید. مثلاً گرفتن حمایت بیشتر از خانواده) یا منفی (بهدنبال آن حذف یک محرک بیزاری، مثلاً طرد شدن از خانواده).
کلونسکی (۲۰۰۷) یک بررسی سیستماتیک از شواهد تجربی برای هفت تئوری عملکرد خودزنی عمدی انجام داد. ۱۸ مطالعه در این بررسی به چندین سوال اصلی در مورد اینکه چرا افراد مرتکب خودزنی یا خودآزاری میشوند پاسخدادهاند. محققان دریافتند که:
تنظیم احساسات بهطور عمده متداولترین دلیل صدمه به خود در نمونههای بزرگسال و نوجوان از این اختلال شناسایی شده است. احساسات منفی مانند غم و اضطراب مقدم بر خودآزاری است. عمل خودآزاری یا خودزنی تحریک و احساسات منفی ناشی از افسردگی و اضطراب را کاهش میدهد. در نتیجه احساس آرامش و آسودگی ایجاد میکند.
بیش از نیمی از افرادیکه به خود آسیب میرسانند، تنبیه یا خشم درونی را بهعنوان انگیزهای برای خودزنی تأیید میکنند. این یافتهها مطابق با تحقیقات دیگریست که نشان میدهد یک سبک شناختی انتقادی شامل احساسات منفی شدید در مورد خود، ممکن است یک عامل خطر خاص برای خودزنی باشد. افرادی که مرتکب خودزنی میشوند، چندین نیاز را نشان میدهند. نیازهایی مانند تمایل به کمک گرفتن از دیگران یا تأثیرگذاری بر آنها، یا ایجاد نشانهای جسمی از پریشانی عاطفی خود. سایر نیازهایی که منجر به خودزنی میشوند، نیازهایی قابل شناسایی هستند که شامل رفتارهای ضد تجزیه (مثلاً ایجاد درد برای پایان بیحسی)، ضد خودکشی (مثلاً برای جلوگیری یا جایگزینی انگیزه خودکشی) و جستجوی احساس (مثلاً انجام کاری برای ایجاد هیجان) بودهاند.
هر فردی ممکن است چنین رفتاری را مرتکب شود و نمیتوان از روی ظاهر افراد قضاوت صحیحی در مورد رفتارهای خودزنی آنها داشت. NSSI از قومیت، سن، جنسیت و طبقه اجتماعی عبور میکند. با این وجود، صدمه به خود بهطور معمول در اوایل دوره بلوغ آغاز میشود و در اواسط تا اواخر بلوغ به اوج خود میرسد. مطالعات نشان داده است ۲۰ درصد از افرادی که به NSSI یا خودزنی مبتلا هستند، از ۱۱ تا ۱۳ سالگی این اختلال را گزارش دادهاند. شروع قبل از ۱۲ سالگی با NSSI مکرر و شدیدتر و با احتمال بیشتر به همراه داشتن برنامه خودکشی است. برخی مطالعات نشان دادهاند پیک دوم در حدود ۲۰ سالگی اتفاق میافتد و NSSI میتواند از اواسط میانسالی یا حتی بالاتر نیز شروع شود.
چرا برخی مردم خودزنی میکنند؟
از اواخر دهه ۱۹۹۰ بسیاری از نظریهها برای توضیح و تشریح عملکردهای NSSI مورد بررسی قرار گرفتهاند. نوک و پرینشتاین (۲۰۰۴) اولین محققانی بودند که مدلی با پشتیبانی تجربی برای توضیح چهار عملکرد اصلی رفتاری NSSI نوجوان ارائه دادند که در دو بعد دوگانه قابل بررسی است. عواقب رفتارهای خودآزاری میتواند بهصورت خودکار (درونفردی) یا اجتماعی (بینفردی) باشد و تقویت رفتار ممکن است مثبت باشد (بهدنبال آن یک رویداد یا محرک مطلوب بهوجود آید. مثلاً گرفتن حمایت بیشتر از خانواده) یا منفی (بهدنبال آن حذف یک محرک بیزاری، مثلاً طرد شدن از خانواده).
کلونسکی (۲۰۰۷) یک بررسی سیستماتیک از شواهد تجربی برای هفت تئوری عملکرد خودزنی عمدی انجام داد. ۱۸ مطالعه در این بررسی به چندین سوال اصلی در مورد اینکه چرا افراد مرتکب خودزنی یا خودآزاری میشوند پاسخدادهاند. محققان دریافتند که:
تنظیم احساسات بهطور عمده متداولترین دلیل صدمه به خود در نمونههای بزرگسال و نوجوان از این اختلال شناسایی شده است. احساسات منفی مانند غم و اضطراب مقدم بر خودآزاری است. عمل خودآزاری یا خودزنی تحریک و احساسات منفی ناشی از افسردگی و اضطراب را کاهش میدهد. در نتیجه احساس آرامش و آسودگی ایجاد میکند.
بیش از نیمی از افرادیکه به خود آسیب میرسانند، تنبیه یا خشم درونی را بهعنوان انگیزهای برای خودزنی تأیید میکنند. این یافتهها مطابق با تحقیقات دیگریست که نشان میدهد یک سبک شناختی انتقادی شامل احساسات منفی شدید در مورد خود، ممکن است یک عامل خطر خاص برای خودزنی باشد. افرادی که مرتکب خودزنی میشوند، چندین نیاز را نشان میدهند. نیازهایی مانند تمایل به کمک گرفتن از دیگران یا تأثیرگذاری بر آنها، یا ایجاد نشانهای جسمی از پریشانی عاطفی خود. سایر نیازهایی که منجر به خودزنی میشوند، نیازهایی قابل شناسایی هستند که شامل رفتارهای ضد تجزیه (مثلاً ایجاد درد برای پایان بیحسی)، ضد خودکشی (مثلاً برای جلوگیری یا جایگزینی انگیزه خودکشی) و جستجوی احساس (مثلاً انجام کاری برای ایجاد هیجان) بودهاند.
درمان Self Injury:
افرادی که اقدام به خود زنی مینمایند اکثراً مبتلا به بیماریهای مغزی، عقب ماندگی ذهنی، مشکلات ارگانیک یا اعتیاد هستند و خودزنیهای مکرر این بیماران گاهی حتی به معلولیت منتهی میگردد.
افرادی که اقدام به خود زنی مینمایند اکثراً مبتلا به بیماریهای مغزی، عقب ماندگی ذهنی، مشکلات ارگانیک یا اعتیاد هستند و خودزنیهای مکرر این بیماران گاهی حتی به معلولیت منتهی میگردد.
تحقیقات بر روی این گروه از بیماران نشان میدهد که اغلب دچار اختلال دیگری نیز از جمله اختلالات خلقی، اختلالات اضطرابی، اختلال وسواسی اجباری، اختلال استرس پس از سانحه، اختلالات تجزیهای، اختلالات خوردن، اختلال شخصیت ضداجتماعی، اختلال شخصیت مرزی، اسکیزوفرنیا و اختلال اسکیزوفرنیفرم، سوءمصرف و وابستگی به مواد، هستند عوامل بیولوژیک مانندکاهش سروتونین یا متابولیتهای آن در مغز منجر به افزایش رفتارهای تکانهای میشود بین خود زنی و خشونت به خود و متابولیتی بنام ۵HIAA نیز ارتباطهایی وجود دارد.
داروهای SSRI باعث افزایش خویشتنداری و کاهش خودزنی در این افراد میشود اختلال سیستم افیونی درون مغز نیز در این اختلال مهم شمرده شده است دو فرضیه در اینمورد وجود دارد یکی از خطرات همراه با Self Injury معتاد شدن به آن است و زمانی که خودزنی به صورت عادت باشد کنار گذاشتن آن بسیار دشوار است. Self Injury مانند دیگر اعتیادها نیاز به یاری و درمان حرفهای دارد. پیدا کردن پزشکی که در مورد Self Injury تخصص داشته باشد امری ضروری است.
درمان خودزنی میتواند شامل موارد زیر باشد:
روان درمانی: مشاوره میتواند به فرد در توقف خودزنی کمک کند. CBT (نوعی روان درمانی) میتواند به فرد بیاموزد که احساسات خود را به صورت سالم مهار کند.
هر دو روش شناختی ـ رفتاری تلفیقی با مدیریت خشم و روش شناختی ـ رفتاری از نظر روزهای ماندن در درمان، میزان بازگشت علائم و میل مصرف مواد از روش دارو درمانی (مصرف نالترکسون) موثرتر هستند. همچنین روش درمان شناختی- رفتاری تلفیقی با مدیریت خشم نسبت به روش شناختی رفتاری از نظر روزهای ماندن در درمان، شدت علائم، میل به مصرف مواد، سبکهای مقابلهای و میزان خشم موثر بوده است.
روشهای درمانی شناختی ـ رفتاری تلفیقی با مدیریت خشم، به شکل قابل توجهی اثربخشی درمان شناختی ـ رفتاری و دارو درمانی را در زمینه پیشگیری از بازگشت دوباره علائم بیماری و سایر شاخصهای مربوط به بهبودی، از جمله وابستگی به مواد مخدر بالا میبرد.
درمان رفتار دیالکتیکی: DBT نوعی درمان فردی یا گروهی است که به اشخاص کمک کند بر تمایلات خودویرانگر (مانند خودزنی) فائق آیند، راههای تحمل سختی را یاد بگیرند و مهارتهای جدید سازگاری مانند مراقبه را بیاموزند.
درمان خودزنی میتواند شامل موارد زیر باشد:
روان درمانی: مشاوره میتواند به فرد در توقف خودزنی کمک کند. CBT (نوعی روان درمانی) میتواند به فرد بیاموزد که احساسات خود را به صورت سالم مهار کند.
هر دو روش شناختی ـ رفتاری تلفیقی با مدیریت خشم و روش شناختی ـ رفتاری از نظر روزهای ماندن در درمان، میزان بازگشت علائم و میل مصرف مواد از روش دارو درمانی (مصرف نالترکسون) موثرتر هستند. همچنین روش درمان شناختی- رفتاری تلفیقی با مدیریت خشم نسبت به روش شناختی رفتاری از نظر روزهای ماندن در درمان، شدت علائم، میل به مصرف مواد، سبکهای مقابلهای و میزان خشم موثر بوده است.
روشهای درمانی شناختی ـ رفتاری تلفیقی با مدیریت خشم، به شکل قابل توجهی اثربخشی درمان شناختی ـ رفتاری و دارو درمانی را در زمینه پیشگیری از بازگشت دوباره علائم بیماری و سایر شاخصهای مربوط به بهبودی، از جمله وابستگی به مواد مخدر بالا میبرد.
درمان رفتار دیالکتیکی: DBT نوعی درمان فردی یا گروهی است که به اشخاص کمک کند بر تمایلات خودویرانگر (مانند خودزنی) فائق آیند، راههای تحمل سختی را یاد بگیرند و مهارتهای جدید سازگاری مانند مراقبه را بیاموزند.
درمان اضطراب پس از رویدادهای ناگوار (PTSD): این نوع تراپی میتواند برای افراد مبتلا به خودزنی که سابقه سوء رفتار یا رابطه جنسی با محارم را دارند مفید باشد.
گروه درمانی: صحبت کردن درمورد بیماریتان در گروهی که متشکل از افرادی با مشکلات مشابه است میتواند در کاهش شرمساری ناشی از خودزنی مفید باشد و از بروز سالم احساسات حمایت کند. گروه درمانی میتواند شرم و خجالت ناشی از Self Injury را کاهش دهد و همچنین باعث شود فرد احساسات خود را به درستی تخلیه کند.
خانواده درمانی: این نوع تراپی به سوابق تنشهای مربوط به خودزنی در خانواده میپردازد و میتواند به اعضای خانواده کمک کند که به صورت مستقیم و بی پرده با هم ارتباط برقرار کنند.
خانواده درمانی از دو جهت میتواند به فرد کمک کند: اول اینکه سوابق و یا خاطراتی که فرد را دچار استرس میکنند، در خانواده مطرح نشوند.
دوم اینکه اعضای خانواده میآموزند که بی رنگ و بدون قضاوت با یکدیگر رابطه بر قرار کنند.
خانواده درمانی: این نوع تراپی به سوابق تنشهای مربوط به خودزنی در خانواده میپردازد و میتواند به اعضای خانواده کمک کند که به صورت مستقیم و بی پرده با هم ارتباط برقرار کنند.
خانواده درمانی از دو جهت میتواند به فرد کمک کند: اول اینکه سوابق و یا خاطراتی که فرد را دچار استرس میکنند، در خانواده مطرح نشوند.
دوم اینکه اعضای خانواده میآموزند که بی رنگ و بدون قضاوت با یکدیگر رابطه بر قرار کنند.
هیپنوتیزم و سایر تکنیکهای خود آرام سازی: این شیوهها در کاهش استرسی و تنشی که پیش از بروز خودزنی پدیدار میشوند مفید هستند
درمان دارویی: داروهای ضد افسردگی یا ضداضطراب میتوانند در کاهش پاسخهای ناگهانی به استرس استفاده شوند. استفاده از داروهای SSRI در افسردگیهای شدید میتواند میل به خودزنی را کاهش دهد. در موارد شدید افسردگی یا اضطراب، داروهای ضد افسردگی وضد اضطراب، موثرند.
بستری بیمار: در موارد شدید بیماری، بستری کردن بیمار میتواند یک راه حل باشد.
آینده افرادی که درگیر خودزنی هستند به کجا میرود؟
پیش بینی برای رفتارهای آسیب زننده به خود، به تناسب وضعیت جسمی و روحی شخص متغیر است. مهم است عواملی که منجر به رفتارهای آسیب زا میشوند شناسایی شده و اختلالات شخصیتی موجود در فرد شناخته و درمان شوند.
نظر شما