نمایی از ویژگی های جنگ 12 روزه قدس در مقایسه با جنگ های گذشته

نخست، این جنگ برخلاف جنگ های پیشین در پاسخ به تعرضات شهرک نشینان صهیونیست و رژیم صهیونیستی به مسجد الاقصی آغازشد و گروههای مقاومت این بار توانستند معادله کل رژیم صهیونیستی در برابر قدس و مسجد الاقصی را برقرار کنند. اگر در جنگ 33 روزه 2006 معادله  تل آویو در برابر بیروت برقرار شد و یا در جنگ های 22 روزه 2008 و 2014 گروه های مقاومت توانستند معادله غزه  در برابر شهرهای فلسطین اشغالی و تا حدودی تل آویو را برقرار کنند اما در جنگ اخیر نه تنها معادله  تل آویو در برابر غزه کامل شد بلکه با موشکباران فرودگاه ها و بنادر و حتی دورافتاده ترین شهرهای فلسطین اشغالی گسترش یافت. این بدین مفهوم است که اگر چنانچه بعدا نیز چه شهرک نشینان صهیونیست به مسجد الاقصی تعرض کنند و چه رژیم صهیونیستی سیاست شهرک سازی و کوچ اجباری را در این شهر از سر بگیرد با پاسخ کوبنده و سراسری فلسطینی ها روبرو خواهد شد. 
دوم ، این اولین جنگی است که رژیم صهیونیستی نتوانست برای آتش بش شرط تعیین کند و اگر هم برای چند روزی تعلل کرد بخاطر حفظ آبرو و دهن کجی به دولت جدید امریکا و شخص بایدن بود. در واقع مدلی که برای آتش بس جدید انتخاب شد نوعی آبروداری برای این رژیم وسرپوش گذاشتن برشکست آن بود.
سوم، در این جنگ برای اولین بار رژیم صهیونیستی نتوانست تهدید خود را برای ورود نظامی به خاک غزه عملی کند و از این  ترسید که تجربه شکست در جنگ 33 روزه بار دیگر تکرار شود و غزه به گورستان تانک های میرکاوا تبدیل شود. در ابتدای جنگ گروه های مقاومت دو نفربر زرهی ارتش اسرائیل را با موشک های کورنت هدف قرار دادند و بدین ترتیب در باره ورود به غزه هشدار دادند.
چهارم، در جنگ جدید هرچند به روال گذشته آمار تلفات غیرنظامی فلسطینی ها در غزه به دلیل تراکم بالای انسانی این منطقه و غیرممکن بودن تفکیک اهداف نظامی و غیرنظامی بیشتر بود اما در عین حال تلفات نظامی و غیرنظامی صهیونیست ها حتی بر اساس آمار اعلامی در مقایسه با جنگ های گذشته افزایش یافت و این در حالی است که آمار تلفات واقعی بخصوص در بخش نظامی بسیار بالا بوده و رژیم صهیونیستی برای اینکه حس همدردی کشورهای غربی را برانگیزد  آمار و تصاویر تلفات غیرنظامی را منتشر کرد اما برای سرپوش گذاشتن بر ضعف و ناتوانی نظامی خود و بخصوص برای جلوگیری از کاهش روحیه نظامیان ، آمار تلفات نظامی را سانسور کرد. 
پنجم، با وجود اینکه کشورهای غربی نتوانستند حداقل بی طرفی را حفظ کنند و در نهایت از رژیم صهیونیستی جانبداری کردند اما در مقایسه با گذشته میزان حمایت این کشورها از رژیم صهیونیستی کاهش محسوسی را نشان می دهد و این نشان می دهد که مشت نتانیاهو حتی برای حامیان غربی این رژیم نیز باز شده است و حتی در خفا از اینکه گروه های مقاومت یک گوشمالی به رژیم صهیونیستی و شخص نتانیاهو دادند ناراحت به نظر نمی رسند. 

-------------------------------------------
احمد کاظم زاده