آمریکا یک کشور جهان اولی با سامانه ریلی جهان سومی

به گزارش سرویس بین الملل­ ­خبرگزاری صدا و سیما، این پایگاه اینترنتی آمریکایی در گزارشی به قلم جری هار افزود، حتی ازبکستان که یکی از اقتصاد‌های پیشرفته جهان محسوب نمی‌شود هم دارای قطار‌های سریع السیری است که مدت زمان سفر از تاشکند، پایتخت این کشور، تا بخارا، پنجمین شهر بزرگ این کشور، با قطار را از هفت ساعت به کمی بیشتر از سه ساعت کاهش داده است.
اگر بخواهیم با کشوری نزدیکتر به آمریکا مقایسه کنیم باید بگوییم سفر با قطار از واشنگتن به شارلوت یک سفر هشت ساعته است. درحالی‌که سفر از پاریس به بوردو که تقریبا همان میزان فاصله را دارند، با قطار سریع السیر تنها دو ساعت طول می‌کشد.
حال این پرسش مطرح می‌شود که چرا آمریکا نتوانست همانند بسیاری از کشور‌های توسعه یافته و درحال توسعه، سامانه ریلی سریع السیر را توسعه دهد و اجرایی کند؟
آنگونه که یوناه فریمارک، محقق ارشد موسسه اربن [Urban]در واشنگتن می‌گوید، جامعه آمریکا ثابت کرده است که قادر به حفظ انگیزه یا اختصاص منابع کافی برای اجرای یک پروژه بزرگ ریلی بین شهری با سرعت بالا نیست.
افزایش سیاست زدگی و حزب گرایی درباره مسائل مربوط به حمل و نقل، با توجه به وجود گرو‌های علاقمند خاص و لابی‌هایی که همواره انجام می‌شود، به بروز مشکلی دائمی آن هم با امیدی اندک به حل آن در سطح ملی، کمک کرده است.
نویسنده موفقیت سامانه بزرگراه‌های بین ایالتی که ساخت آن‌ها در دوره ریاست جمهوری آیزنهاور آغاز شد، به همراه افزایش مقرون به صرفه بودن سفر با خودرو و سفر‌های هوایی را مهمترین عواملی دانست که مانع ساخت سامانه‌های ریلی سریع السیر در آمریکا شده اند.
آنگونه که فیونا ما، خزانه دار دولتی کالیفرنیا، در نامه‌ای خطاب به روسا و اعضای عالی رتبه کمیته‌های مرتبط در سنا و مجلس نمایندگان نوشت، سامانه ریلی سریع السیر می‌تواند کیفیت زندگی را در مناطق مختلف ارتقا دهد و به حفاظت از محیط زیست برای نسل‌های آینده کمک کند.
نویسنده در ادامه با تاکید بر اینکه آمریکا به سامانه ریلی سریع السیر نیاز دارد، تاکید کرد، از طریق همکاری بخش‌های دولتی و خصوصی و با استفاده از مدل‌های مالی صحیح، آمریکا هم می‌تواند در رده کشور‌هایی مانند ژاپن، چین، اسپانیا و دیگر کشور‌هایی قرار بگیرد که به شکلی کارآمد نیاز‌های حمل و نقل شهروندان و شرکت‌های خصوصی خود را تامین می‌کنند.

 تاریخ ساخت راه‌آهن در آمریکا فراز و نشیبی بسیار دارد به طوری که  در دهه‌های ۱۸۰۰ تا ۱۹۰۰ آمریکا خطوط راه‌آهنی کار گذاشته شد که غیرممکن به نظر می‌رسند.
راه‌آهن سراسری به بزرگ‌ترین پروژه‌ی ساخت‌و‌ساز تاریخ آمریکا تبدیل شده است. پروژه‌ای که با دو خط شروع شد؛ پاسیفیک مرکزی در ساکرامنتو و اتحادیه پاسیفیک در اوماها. پروژه در سال ۱۸۴۸ مطرح شد. اما جنگ داخلی و مسائل مالی پروژه را تا سال ۱۸۶۲ به تعویق انداخت.

پروژه راه‌آهن شرکت پاسیفیک مرکزی به خاطر کوه‌های بین اقیانوس آرام و نبراسکا به کندی پیش می‌رفت. پروژه در سال ۱۸۶۵ به دلیل کمبود کارگر متوقف شد. مهاجران چینی با وجود نگرش منفی کارگران موجود، استخدام شدند و کار دوباره شروع شد. بعد از حفر ۱۵ تونل مسیر راه‌آهن به سیرا رسید.