مخالف اصلی رفع کمبود پزشک چه کسانی هستند؟

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، دسترسی به خدمات پزشکی در دنیا یکی از دغدغه‌های مهم دولت‌ها بوده است. براساس مطالعات انجام شده، ایران یکی از کشور‌های دارای سرانه پایین پزشک به نسبت جمعیت است بطوریکه در ایران به ازای هر ۱۰ هزار نفر پزشک فقط ۱۱.۸ پزشک فعال وجود دارد؛ بنابراین اصلی‌ترین راهکار رفع کمبود پزشک، افزایش ظرفیت تربیت پزشک در کشور است. در حال حاضر از نظر تخت بیمارستانی، هیات علمی و فضای آموزشی کمبود خاصی در کشور وجود ندارد با این‌حال وزارت بهداشت و سازمان نظام پزشکی از بزرگ‌ترین مخالفان این افزایش ظرفیت هستند. به طوریکه حتی کمبود پزشک را نیز انکار کرده و اعلام می‌کنند که نه تنها کمبود وجود ندارد بلکه کشور با تعداد زیادی پزشک بیکار مواجه است!.

ریشه اصلی این مخالفت به زعم کارشناسان سلامت، تعارض منافع است. بطوریکه تصمیم گیری اصلی رفع کمبود پزشک و شکستن انحصار پزشکان، خود پزشکان در وزارت بهداشت هستند بطوریکه حتی در دهه ۷۰ نه تنها ظرفیت پزشکی متناسب با رشد امکانات کشور افزایش نیافت بلکه تقریبا به نصف کاهش یافت.

در این بین سوالی که مطرح می‌شود آن است که سایر کشور‌های پیشرو در نظام سلامت چگونه این ابرمسئله را حل کرده‌اند؟.

ایران تنها کشوری در دنیاست که نظام ارائه خدمات سلامت خود را در نظام آموزش پزشکی ادغام کرده است از سویی پزشکان، اصلی‌ترین تصمیم گیران تعیین ظرفیت پزشکی، چه در دانشگاه‌ها و چه در وزارت بهداشت هستند، اما در کشور‌های پیشرو، نظام ارائه خدمات بهداشتی درمانی از نظام آموزش پزشکی جداست. بعنوان مثال در کشوری مانند انگلیس در روز‌های گذشته انجمن دانشکده‌های پزشکی انگلستان با انتشار سندی، خواستار افزایش بیش از ۵۰ درصدی در ظرفیت‌های تربیت پزشک شده است بطوریکه ظرفیت تربیت پزشک در انگلیس ۶۵ میلیون نفری و ۴۴ دانشکده پزشکی به ۱۴۵۰۰ نفر افزایش یابد. (قابل ذکر است که ایران با جمعیت ۸۵ میلیون نفری و ۶۴ دانشگاه و دانشکده علوم پزشکی، فقط ۸۰۰۰ نفر پزشک سالانه تربیت می‌کند!) در انگلیس به‌دلیل آنکه نظام ارائه خدمت از نظام آموزش پزشکی جداست، دانشکده‌های پزشکی نفعی از کاهش ظرفیت نمی‌برند؛ بنابراین تقاضای افزایش ظرفیت را دارند.