امروز: -
موزه عبرت تهران یکی از ساختمان‌های میدان مشق (باغ ملی) است که مخوف‌ترین شکنجه‌گاه ایران به شمار می‌رود. در زمان حکومت پهلوی، زندان موقت شهربانی، زندان زنان و بعد زندان کمیتهٔ مشترک ضد خرابکاری نام گرفت و توسط ساواک برای بازجویی و شکنجه مخالفین حکومت پهلوی مورد استفاده بود. علاوه بر معماری مدور با راهرو‌های تودرتو و دالان‌های تنگ و باریک که امکان فرار از زندان را به صفر رسانده بودند، وجود نرده‌های بلند آهنی و دیوار‌های بتنی و بلند، خود گواه یک بنای خوف انگیز و نفوذناپذیر است که بهترین جا برای شکنجه زندانیان در دوره پهلوی به شمار می‌رفت.
تاریخ : ۱۴۰۰/۱۱/۱۶ - ۱۰:۴۳
به گزارش گروه عکس خبرگزاری صدا و سیما؛ موزه عبرت ایران که همان زندان و شکنجه گاه پلیس مخفی محمد رضا شاه پهلوی (ساواک) است، امروزه تلاش می‌کند تا ظلم‌ها و ستم‌های رژیم پهلوی را به شکل مستند به تصویر کشیده و بازدید کننده را با گوشه هائی از تاریخ معاصر کشور آشنا کند. با شکل گیری مبارزات انقلابی مردم در دهه چهل و پیدایش گروه‌های متعدد انقلابی با روش‌های مبارزاتی متفاوت، رژیم پهلوی را مستأصل نموده بود و برای مقابله با این مبارزات،همزمان چهار دستگاه، کار سرکوب و ارعاب را عهده‌دار بودند:۱-ساواک۲- شهربانی۳- ضد اطلاعات ارتش(رکن ۲)و۴- ژاندارمری. کمیته مشترک ضد خرابکاری ساواک و شهربانی در چهارم بهمن سال ۱۳۵۰ هجری شمسی تأسیس شد. این بازداشتگاه سه طبقه و۶ بند دارد، چهار بند انفرادی و ۲بند عمومی. تعداد سلول بند‌های ۱ و ۲ و ۳ و ۴جمعاً ۸۶ سلول بود و بند‌ها دو به دو قرینه و در یک طبقه قرار داشتند.بند‌های عمومی شامل ۸ اتاق می‌شد و در طبقه دوم ساختمان قرار داشت. بند‌ها توسط یک هشتی به فلکه‌ای متصل می‌شود که دور تا دور آن اتاق‌های بازجویی و اتاق مخصوص شکنجه قرار داشت. ظرفیت معمولی این بازداشتگاه حداکثر ۲۰۰ نفر می‌شد؛ اما در شرایط خاص تا ۵۰۰ نفر هم در آن نگهداری می‌شدند.ساختمان کمیته مشترک ضدخرابکاری تا سال‌ها پس از انقلاب شکوهمند اسلامی تحت عنوان زندان توحید هم‌چنان کاربری خود را به عنوان بازداشتگاه حفظ کرد، اما سرانجام در سال ۱۳۸۱ تعطیل و تبدیل به «موزه تاریخ اطلاعات کشور» یا همان «موزه عبرت ایران» شد که گوشه‌ای از شکنجه‌های زمان پهلوی را بازسازی می‌کند
نظر شما