بررسی طرح عفو زندانیان در آمریکا در قبال فروش اعضای بدن

  به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صداوسیما، به نقل از پایگاه اینترنتی شبکه تلویزیونی راشاتودی، طرحی در نهاد‌های قانونگذاری آمریکا در حال بررسی است که به موجب آن، زندانیان می‌توانند در مقابل اعطای اعضای بدنشان از قبیل کلیه، مشمول بخشودگی‌های دوران محکومیت و حبس شوند.

نمایندگان مجالس ایالتی در آمریکا در حوزه معروف به «نیو انگلند» در حال بررسی طرحی درباره بخشودگی یا کاهش دوران حبس زندانیان هستند که خبرساز شده است. به موجب این طرح، زندانیان می‌توانند اعضای بدن خودشان را درمقابل آزادی یا کاهش دوران زندان خود عرضه کنند. این طرح در حوزه نیوانگلند در حال بررسی است. این حوزه شامل شش ایالت به نام‌های کنتیکت (Connecticut)، مین (Maine)، ماساچوست، نیوهمپشایر، رود آیلند (Rhode Island) و ورمونت (Vermont) است. ایالت ماساچوست در این زمینه پیشگام است. اگر این طرح تصویب شود، زندانیان در این ایالت می‌توانند در مقابل اهدای عضو خود، از حداکثر یک سال بخشودگی دوران محکومیت خود بهره‌مند شوند. حداقل بخشودگی در نظرگرفته شده در این طرح شصت روز است. تصمیم گیری در این زمینه برعهده مسئولان زندان و در ذیل مقررات حسن رفتار زندانیان خواهد بود.

باتوجه به اینکه اکثر زندانیان در آمریکا از گروه‌های اقلیت و کم درآمد جامعه است، احتمالاً این طرح سبب خواهد شد زندانیان به اهدای چندین عضو خود مبادرت کنند. این طرح شبیه طرح اهدای خون و پلاسما است که قبلا در آمریکا وجود داشته است. طرح سابق، دانشجویان و افراد کم درآمد را صید می‌کند و آن‌ها را ترغیب می‌کند به صورت مرتب به مراکز انتقال خون مراجعه کنند و درمقابل دریافت مبلغی، خون و پلاسمای خود را بفروشند. این روند‌ها مصداق کامل «سرمایه داری خون آشامی» است.

آلن مک لیود (Alan MacLeod) در مقاله‌ای با عنوان «کشت خون فقرای آمریکا: جدیدترین مرحله سرمایه داری» که در سال ۲۰۱۹ منتشر شد تصریح کرد حدود ۱۳۰ میلیون آمریکایی اذعان دارند که قادر نیستند هزینه نیاز‌های اساسی از قبیل غذا، مسکن و مراقبت‌های درمانی را بپردازند ودرنتیجه خرید و فروش خون، یکی از کسب و کار‌های پررونق در آمریکاست!

به گفته مک لیود تعداد مراکز خونگیری در آمریکا از سال ۲۰۰۵ تاکنون، دوبرابر شده است و فرآورده‌های خونی بیش از دو درصد ارزش کل صادرات آمریکا را به خود اختصاص می‌دهد. برای درک ارزش این مسئله می‌توان گفت خون آمریکایی‌ها در حال حاضر بیش از کل ذرت یا محصولات سویا ارزش دارد که در مناطق پهناوری از آمریکا کشت می‌شود.

به گفته مک لیود آمریکا هفتاد درصد از کل پلاسمای جهان را تامین می‌کند، زیرا در اکثر کشور‌های دیگر گرفتن پلاسمای خون افراد به علت ملاحظات اخلاقی و پزشکی، ممنوع شده است. در فاصله سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۷ ارزش صادرات پلاسمای آمریکا، سیزده درصد افزایش یافت و رقم حاصل از این بخش به ۲۸.۶ میلیارد دلار رسید و پیش بینی می‌شود بازار پلاسما رشد چشمگیری را در سال‌های آینده نیز تجربه کند اکثر این فراورده‌های خونی آمریکایی‌ها به کشور‌های ثروتمند اروپایی می‌رود. برای نمونه، آلمان حدود پانزده درصد از کل صادرات خونی آمریکا را خریداری می‌کند. چین و ژاپن نیز از مشتریان اصلی این محصولات خونی هستند.

اما اینکه افراد کم درآمد، خون خود را درقبال دریافت پول بدهند بسیار متفاوت از وضعی است که زندانیان عملاً اعضای بدن خود را درمقابل آزادی بدهند. در قانون اساسی آمریکا مجازات‌های غیرمعمول و بیرحمانه درباره محکومان زندانی ممنوع شده است. از این منظر، می‌توان گفت طرح جدید درباره زندانیان، برخلاف قانون اساسی آمریکاست. اما این طرح به گونه‌ای تنظیم شده است که «قرارداد عضو بدن درمقابل آزادی»، نوعی کار داوطلبانه تلقی شود که مجازات برای زندانی نیست و درنتیجه مشمول ممنوعیت فوق در قانون اساسی آمریکا نباشد.

در ایالات متحده، مجازات اعدام در سطح دولت فدرال، قانونی است، اما در ایالت‌ها فقط برای جرائم بزرگ از قبیل قتل اجرا می‌شود. در زندان‌های آمریکا، به صورت معمول، سیاست سلول انفرادی طولانی مدت برای زندانیان اجرا می‌شود حال آنکه سازمان ملل متحد، سلول انفرادی را نوعی شکنجه توصیف کرده است.

اینکه فردی برای آزادی خودش بخواهد اعضای بدنش را اعطاکند، کاری غیراخلاقی است. این رویه، مرحله دیگری از سقوط آمریکا در وضعی است که مک لیود آن را داستان وحشتناک سرمایه داری طولانی توصیف می‌کند. در چنین نظامی که می‌توان آن را نظام خون آشامی توصیف کرد، ثروتمندان از خون فقرا ارتزاق می‌کنند.