نسل‌کشی غزه بدون همدستی جهانی ممکن نبود

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، گزارش جدید سازمان ملل نشان می‌دهد که بیش از ۶۰ کشور در «جنایت جمعی» نسل‌کشی رژیم صهیونیستی علیه فلسطینیان در غزه همدست هستند.

نسخه پیشرفته‌ای از گزارش «فرانچسکا آلبانیز»، گزارشگر ویژه سازمان ملل در سرزمین‌های اشغالی فلسطین، در دسترس قرار گرفت. آلبانیز در دومین گزارش خود در سال جاری، این نسل‌کشی را «جنایت جمعی» خواند که با همدستی کشور‌های ثالث بانفوذی که نقض سیستماتیک طولانی‌مدت قوانین بین‌المللی توسط رژیم صهیونیستی را ممکن ساخته‌اند، ادامه یافته است.

در این گزارش آمده است: «این جنایت پخش زنده که با روایت‌های استعماری که فلسطینیان را غیرانسانی جلوه می‌دهد، شکل گرفته است، از طریق حمایت مستقیم، کمک‌های مادی، حمایت دیپلماتیک و در برخی موارد مشارکت فعال کشور‌های ثالث تسهیل شده است.»

به گزارش میدل ایست آی، این گزارش نشان می‌دهد که بدون حمایت کشور‌های  اروپایی، رژیم صهیونیستی نمی‌توانست حمله همه‌جانبه خود به غزه را ادامه دهد. او این حمایت را به چهار دسته اصلی تقسیم کرد: دیپلماتیک، نظامی، اقتصادی و بشردوستانه.

عدم «اقدام قاطع» از سوی کشور‌های عربی

آلبانیز استدلال می‌کند که مصونیت دیپلماتیک رژیم صهیونیستی و عدم پاسخگویی آن به دلیل نقض قوانین بین‌المللی، به ویژه در غرب، به آن اجازه داده است تا با مصونیت از مجازات به نسل‌کشی خود ادامه دهد.

این گزارش می‌گوید که این امر از طریق رسانه‌ها و گفتمان سیاسی غربی رخ داده است که «روایت‌های رژیم تل‌آویو را طوطی‌وار تکرار می‌کردند» و بین حماس و غیرنظامیان فلسطینی تمایز قائل نمی‌شدند و از کلیشه‌های استعماری حق رژیم صهیونیستی برای دفاع از خود به عنوان یک گروه «متمدن» در برابر «وحشی‌ها» استفاده می‌کردند.

آلبانیز تأکید کرد که ایالات متحده هفت بار از حق وتوی شورای امنیت سازمان ملل برای کنترل مذاکرات آتش‌بس و فراهم کردن پوشش دیپلماتیک برای نسل‌کشی استفاده کرد. اما او خاطرنشان می‌کند که ایالات متحده به تنهایی عمل نکرد و رأی ممتنع و تأخیر‌ها و همچنین پیش‌نویس قطعنامه‌های ضعیف از سوی بریتانیا، استرالیا، نیوزیلند، کانادا، آلمان و هلند به آن کمک کردند. به گفته او، همه این اقدامات به جلوگیری از اقدامات ملموس کمک کرد و در عین حال «توهم پیشرفت» ایجاد کرد.

او با اشاره به اینکه «کشور‌های عربی و مسلمان از آرمان فلسطین حمایت می‌کنند» با این حال تصریح کرد آنها در انجام «اقدام قاطع» کوتاهی کردند و برخی از بازیگران منطقه‌ای «با دور زدن دریای سرخ، مسیر‌های زمینی به اراضی اشغالی را تسهیل کردند». مصر همچنان به حفظ روابط با رژیم صهیونیستی، از جمله همکاری در زمینه انرژی و بستن گذرگاه رفح، ادامه داد.

او به شکست‌های قابل توجه در رابطه با دادگاه‌های بین‌المللی اشاره کرد، از جمله این واقعیت که اکثر کشور‌های غربی در حمایت از آفریقای جنوبی یا نیکاراگوئه در برابر دیوان بین‌المللی دادگستری کوتاهی کردند و همچنان انکار می‌کنند که رژیم صهیونیستی مرتکب نسل‌کشی شده است، و همچنین از حکم دیوان بین‌المللی دادگستری در مورد غیرقانونی بودن اشغال فلسطین توسط رژیم صهیونیستی حمایت نکردند.

علاوه بر این، گزارش او می‌گوید که اکثر کشور‌های غربی احکام دستگیری صادر شده توسط دیوان بین‌المللی کیفری علیه «بنیامین نتانیاهو»، نخست وزیر رژیم صهیونیستی و سایر اعضای کابینه را تضعیف کرده‌اند. در عوض، ایالات متحده تحریم‌هایی را علیه دیوان بین‌المللی کیفری اعمال کرده و بریتانیا تهدید کرده است که بودجه آن را قطع خواهد کرد.

حمایت نظامی نامحدود

با وجود قطعنامه‌های سازمان ملل که از سال ۱۹۷۶ خواستار تحریم تسلیحاتی رژیم صهیونیستی شده است، این گزارش خاطرنشان می‌کند که بسیاری از کشور‌ها در طول نسل‌کشی رژیم صهیونیستی، از آن حمایت نظامی کرده و انتقال سلاح صورت داده‌اند و ایالات متحده، آلمان و ایتالیا را «از جمله بزرگترین تأمین‌کنندگان» توصیف می‌کند.

او نقش کلیدی بریتانیا در همکاری نظامی با رژیم صهیونیستی را برجسته کرد و از بیش از ۶۰۰ پرواز نظارتی بر فراز فلسطین اشغالی و اشتراک‌گذاری اطلاعات با کابینه آن خبر داد که به گفته او نشان‌دهنده «همکاری در نابودی غزه» است.

آلبانیز گفت ۲۶ کشور حداقل ۱۰ محموله «اسلحه و مهمات» ارسال کرده‌اند؛ که بیشترین تعداد آنها چین (از جمله تایوان)، هند، ایتالیا، اتریش، اسپانیا، چک، رومانی و فرانسه هستند.

او گفت ۱۹ کشور، که ۱۷ کشور از آنها پیمان تجارت اسلحه را تصویب کرده‌اند، در تأمین قطعات و اجزای «برنامه جنگنده‌های رادارگریز F-۳۵» که کلید حمله نظامی به غزه بود، همدست بوده‌اند. این کشور‌ها شامل استرالیا، بلژیک، کانادا، جمهوری چک، دانمارک، فنلاند، آلمان، یونان، ایتالیا، ژاپن، هلند، نروژ، لهستان، کره جنوبی، رومانی، سنگاپور، سوئیس، بریتانیا و ایالات متحده می‌شوند. برخی از این کشور‌ها همچنان به تأمین قطعات ادامه می‌دهند.

در حالی که پیمان تجارت اسلحه تمایزی بین فروش تسلیحات «دفاعی» یا «غیرکشنده» قائل نمی‌شود، برخی از کشور‌ها از این اصطلاحات برای توجیه تجارت تسلیحات به رژیم صهیونیستی استفاده کردند. برخی از کشورها، مانند ایتالیا، هلند، ایرلند، فرانسه و مراکش، اجازه انتقال سلاح از طریق بنادر و فرودگاه‌های خود را دادند.