پخش مستند «در مسیر» با موضوع اربعین در کشور‌های منطقه بالکان

    به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما از سارایوو، در خلال سالیان گذشته برخی از مسلمانان و غیرمسـلمانان از بوسنی و هرزگوین و کشــور‌های منطقه بالکان در راهپیمایی اربعین شــرکت کرده اند که ناشـی از تأثیر معنوی مکتب عاشـورا و فرهنگ ایثار و شهادت است. در این خصوص تصویربرداری مستند “در مسیر“ پایان یافته است. مستند “در مسیر“، داستان سفر سه بوسنیایی، دو تن از مادران سربرنیتسا و یک کشیش ارتدکس و دو شــهروند صربسـتانی و یک دختر ایرانی مقیم بوسنی، برای حضور در کربلا و شــرکت در راهپیمایی اربعین است.

گوران آرسیچ کشیش ارتدکس (سابق) صربستانی در بخشی از این مستند می‌گوید: مردم به صورت عادی و آرام به سمت نجف و کربلا قدم می‌زنند. من این مسأله را خوب بررسی کردم. دیدم این مردم در خود یک ثبات و تمرکزی دارند و در این مسیر با عشق زیادی حرکت می‌می کنند. حالت دعا و نیاز و آمادگی شأن که هر لحظه برای جان دادن به راهی که می‌روند و عشق به آن آماده هستند سخنم در باره افراد سالمند، میان سال و حتی بچه‌ها است. همه این مردم راه را پیاده می‌روند و از دو طرف جاده مردم عراقی با امکانات خود تلاش می‌کنند تا از این زوار پیاده پذیرایی کنند. زواری که از راه‌های دور به نجف و کربلا آمده اند.

منیرا سوباشیچ رییس انجمن مادران سربرنیتسا بوسنی و هرزگوین که در راهپیمایی اربعین شــرکت کرده است در این مستند می‌گوید: در کربلا خیلی چیز‌ها دیدم که قبلاً ندیده بودیم. وقتی آنجا رسیدیم خیلی احساس خوبی داشتم. به عنوان زن و به عنوان مادر. نماز و دعا گذاردم، نه فقط برای ایران و بوسنی بلکه برای تمام جهان. انجا با مردمان زیادی آشنا شدم و آداب جدیدی را یاد گرفتم. خیلی خوب بود. در موزه با درد‌ها و قربانی شدن مردمان آنجا آشنا شدم. حوادث آنجا شبیه به حوادث بوسنی بود. بسیار غمگین شدم از این که همسایه و هم محله جنایاتی را علیه مردم مسلمان انجام دادند، من از همه مادران و همسران دعوت می‌کنم از عراق و‌موزه آن دیدار کنند. تا با چیز‌هایی آشنا شوند که من آشنا شدم. من در حج نبودم، ولی دیدار از کربلا خودش نوعی حج است.

مرضیه زارعان با پدر ایرانی و مادر بوسنیایی که مقیم بوسنی و هرزگوین است برای اولین بار در راهپیمایی اربعین شــرکت کرده است در این مستند می‌گوید: برای اولین بار در حدود سه چهار روز با پیاده روی این مسیر را در روز‌های گرم وشب‌های سرد کویری طی کردیم. همه خستگی این راه عجیب است و احساس خوشایندی که در مسیر داریم یک تمنای بزرگ درآدمی بوجود می‌آید که به امرمتعالی می‌خواهد برسد. یک عشق بزرگ که در قلب است و قابل بیان نیست. همه این خستگی در مقابل آنچه به آن می‌رسیم هیچ است. من راه سختی داشتم، ولی وقتی حرم امام حسین ع و حضرت عباس ع را دیدم تمامی خستگی از تنم بیرون رفت. وقتی این عشق را حس می‌کنی و به یاد تمامی سختی‌های روزعاشورا میُفتی، حس خاصی بهت دست می‌دهد و عشقی که ما احساس کردیم تمامی درد‌ها و رنج‌های ما را از بین برد و همه سختی‌های راه را فراموش کردیم. زیبایی دیدن کربلا و حرم همه چیز را از یاد می‌برد. واقعا عشق در تمامی مسیر، با ما سیر می‌کند و تا به یک چیز خاص متعالی برسیم. عشقی که قابل وصف و بیان نیست.